Στο πρόσφατο live album "Αυτά που ρωτάς - Ζωντανά στο Κύτταρο" ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, δίπλα στα παλιά σπουδαία τραγούδια της προσωπικής του δισκογραφίας, μας χάρισε και κάποια τραγούδια που έγραψε τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια και τα ερμηνεύει συχνά στις ζωντανές του εμφανίσεις
Είναι το "Υποχθόνιο βαλς της βραδιάς των αριθμών" σε στίχους και μουσική Θανάση Γκαϊφύλλια πριν τις "Ιστορίες" του Νίκου Αρμπιλιά, είναι το "Υστερόγραφο" σε ποίηση Μιχάλη Κατσαρού και μουσική Θανάση Γκαϊφύλλια ως συνέχεια του "Αντισταθείτε", είναι το "Δεκάξι χρόνια μετά" σε στίχους Αντώνη Παπαϊωάννου και μουσική Θανάση Γκαϊφύλλια ως συνέχεια του τραγουδιού "Γαμήλιο Προσκλητήριο", η "Ιστορία του Διομήδη" σε στίχους και μουσική Θανάση Γκαϊφύλλια που κυκλοφόρησε βέβαια για πρώτη φορά το 2005 μ' ένα μουσικό περιοδικό, αλλά εδώ είναι η πρώτη επίσημη δισκογραφική του κυκλοφορία και τέλος, το "Αυτά που ρωτάς" που δεν είναι άλλο, από το Blowing in the wind του Bob Dylan σε διασκευή και ελεύθερη απόδοση στίχων στα ελληνικά του Θανάση Γκαϊφύλλια!
"Το υποχθόνιο βαλς της βραδιάς των αριθμών"
Μετρώ τα όνειρα, τα θύματα, τη χίμαιρα
προσθέτω δύναμη απ' της καρδιάς το χτύπο
κάνω απλή αναγωγή στο σήμερα
κι αυτοί μου λένε...δεν εφάρμοσες τον τύπο.
Μου λένε...είσαι της σχολής του παρελθόντος
στατιστικές και ποσοστά σου διαφεύγουν
καθώς επίσης το αξίωμα του παρόντος
"ότι αρπάξουμε γιατί τα χρόνια φεύγουν".
YouTube: http://www.youtube.com/watch?
"Το Υστερόγραφο"
Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.
Η διαθήκη μου για σένα
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες, πονηρούς συμβολαιογράφους.
Κόψανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο.
Εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν
Τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα.
Τώρα καταλαβαίνω ποιος είναι αυτός που πνίγει.
Και συ λοιπόν στέκεις βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι.
Στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.
YouTube: http://www.youtube.com/watch?
"Δεκάξι Χρόνια Μετά"
Θα βάλω στο λαιμό μου την κιθάρα
και δίπλα από τη Λία θα σταθώ
και απόψε εδώ στο Τσάι στη Σαχάρα
μια ιστορία θα σας διηγηθώ
Και αφού θα πιω λίγο να πάρω θάρρος
θα σκέφτομαι τα γκρίζα μου μαλλιά
γεράσαμε και εμείς και ο κουμπάρος
δεκάξι χρόνια πάνε συναπτά
τι τα θυμάμαι τώρα όλα αυτά
Δεκάξι χρόνια κι έχουν περάσει
με χάδια με αγκαλιές και με φιλιά
η Λία να μου λέει γλυκά: Θανάση, για
πες του Κωνσταντίνου να διαβάσει και
πάρε τη Δανάη απ' τα αγγλικά
Οι βρύσες στο λουτρό έχουν χαλάσει
και τρέχει σαν νεράκι ο καιρός
δεκάξι χρόνια έχουνε περάσει κι αν
έβαλα και σκούπα και φαράσι
αισθάνομαι ακόμα τυχερός
YouTube: http://www.youtube.com/watch?
"Η Ιστορία του Διομήδη"
Απόψε θέλω να σας πω την όμορφη ιστορία
του Διομήδη του τρελού που φαγαν τα θηρία
όχι απ αυτά που συναντά κανείς μέσα στη ζούγκλα
μα κάτι άλογα γερά με πέταλα και φούντα
Αυτός λοιπόν γεννήθηκε στην μακρινή την Θράκη
κι είχε μια κούνια αργυρή κι ένα χρυσό βρακάκι
ήταν ωραίος πρίγκιπας, βραδύνους και τεμπέλης
όπως θα έγραφε γι αυτόν κι ο φίλος Καμπανέλλης
Ήταν γλυκός, ήταν ψηλός, είχε δυο μέτρα μπόι
κι η μάνα τον καμάρωνε κι όλο του το σόι
Ώσπου μια μέρα συμφορά χτύπησε το παλάτι
κι ο βασιλιάς αρρώστησε απ το κακό το μάτι
Βρε , τι ξινά του δώσανε , σιρόπια και μαντζούνια
τι ξεματιάστρες φέρανε απ άγνωστα καντούνια
αυτός εκεί μουλάρωσε δεν έλεγε να γιάνει
ώσπου μια μέρα πέθανε τελείως στο ντιβάνι
Κι όπως συνήθως ο λαός μια μέρα τον πενθούσε
και τις υπόλοιπες εννιά χόρευε και πηδούσε
Μετά την ψάξαν την δουλειά , διαπλοκές και αίμα
κι ο Διομήδης βρέθηκε με θρόνο και με στέμμα
Μαζί με το βασίλειο του δώσανε και προίκα
κάτι παλάτια εξοχικά, κάτι συκιές με σύκα
Βόδια, γελάδια κι άλογα που ζούσαν σε στάβλους
κάτι ρεμάλια αυλικούς και μια χιλιάδα σκλάβους
Τον πρώτο χρόνο χαίρονταν, πετούσε στα ουράνια
γλεντούσε με τους φίλους του , τους έδινε και δάνεια
Δάνεια, θαλασσοδάνεια, διπλές-τριπλές μερίδες
όπως αυτά που παίρνουν όσοι έχουν εφημερίδες
Στον δεύτερο τα πράγματα δυσκόλεψαν λιγάκι
είναι και άγριος ο καιρός, Δεκέμβριο στη Θράκη
Οι αποθήκες άδειασαν, καθώς και τα ταμεία
κατά διαόλου πήγαινε, λοιπόν, η οικονομία
Και τότε του ρθε έμπνευση τεράστια, μεγάλη
αφού κι αυτός απόρησε πώς του ρθε στο κεφάλι
Αντί σανό που δίνουμε στ άλογα του στάβλου
εμείς θα εφαρμόσουμε την δίαιτα του σκλάβου
Κάθε πρωί θα σφάζουμε πέντε-έξι απ τους θρεμμένους
και αφού χορτάσουν τ άλογα θα κάνουμε πολέμους
Καινούργιους σκλάβους θα χουμε , τροφή εν αφθονία
για τις μελλούμενες γενιές τη νέα κοινωνία
Έσφαζε αδιάκριτα αρσενικά και κόρες
κι οι άλλοι σκλάβοι φώναζαν o ! tempora ! o! mores !
Αλλά αυτός ανάλγητος, πήγαινε και για τσάρκα
όσο οι άλλοι τάιζαν τ άλογα με σάρκα
Αλλά ο χειμώνας ο βαρύς δεν έλεγε να φύγει
θαρρείς κι ερωτεύτηκε τη γη του Διομήδη
Κι όταν οι σκλάβοι τέλειωσαν, δεν είχε άλλα κομμάτια
από την πείνα θόλωσαν τ αλογίσια μάτια
Χτυπούσαν τα κεφάλια τους τα κάναν όλα χάλια
κοιτάζονταν με νόημα, τους τρέχανε τα σάλια
κι όταν μια μέρα ο βασιλιάς άνοιξε το πορτάκι
πέσαν όλα απάνω του και χόρτασαν λιγάκι
Έτσι, λοιπόν, τελείωσε ο βίος του Διομήδη
που προς στιγμή εζήλωσε τη δόξα τ Αρχιμήδη
Η φύση τον αντάμειψε δίκαια και ωραία
και πάσα ομοιότητα είναι εντελώς τυχαία.
YouTube: http://www.youtube.com/watch?
"Αυτά που ρωτάς"
Πόσες φορές ένας άνδρας πονά προτού την αλήθεια να βρει, μοιάζει χαμένο πουλί στα νερά, στεργιά προτού να χαρεί. Πόσα κανόνια θα ηχήσουν ξανά, προτού τα φάει η σκουριά
Αυτά που ρωτάς τα παίρνει ο βοριάς, τα λόγια τα παίρνει ο βοριάς.
Πόσες φορές αυτό που ζητάς, το βλέπεις το προσπερνάς, πόσες φωνές τα αυτιά σου τρυπούν και εσύ θαρρείς δεν ακούς, τότε θα πεις μ' αρέσει η ζωή, δεν θέλω άλλους νεκρούς
Αυτά που ρωτάς τα παίρνει ο βοριάς, τα λόγια τα παίρνει ο βοριάς.
Πόσο μπορεί το βουνό να σταθεί, στην θάλασσα πριν χαθεί, πόσο σκοτάδι αντέχει η ψυχή ως πού να χαράξει η αυγή, πόσοι θα πουν και τι μ' αφορά χωρίς να νιώσουν ντροπή.
Αυτά που ρωτάς τα παίρνει ο βοριάς, τα λόγια τα παίρνει ο βοριάς...
YouTube: http://www.youtube.com/watch?
